Afrodział 27.

- Ciekawe co go kurna ugryzło..- powiedział Kamila.
- Zazdrosny?- zapytał Alan.
- Powiedział, że tak.. ale ja nie widzę w tym co my robiliśmy żadnego powodu do zazdrości..
- No ja też..
- Dobra.. Weź to mu zanieś, żeby wrzucił na grilla.
- Okay.
Alan zaniósł Tomkowi jedzenie do położenia na ruszt. Za kilka minut przyjechali goście. Kamila wyszła aby się przywitać.
- Hej jestem Adrian. To jest Ania, Martyna i Maciek.
- Cześć! Jestem Kamila.
- A ty.. kim jesteś.. jeśli można wiedzieć..- zapytała Ania.
- Ja.. yy.. jestem dziewczyną Tomsona- powiedziała bez entuzjazmu.
- Wow.. Tomuś nic nam nie mówił. Dobra.. to my idziemy do ciotki po przydział obowiązków.. Z resztą.. jak zwykle.
- No to idźcie.
Kamila wróciła do kuchni. Za pół godziny wszystko było gotowe i każdy usiadł do stołu. Impreza rozkręcała się przy alkoholu.
- Przepraszam, ale źle się czuję. Pójdę się położyć- oznajmiła Kamila po czym poszła do domu.
Postanowiła, że zadzwoni do Eweliny.
- Halo?
- No hej. Nie przeszkadzam ci?
- Nie.. Właśnie sobie siedzę i się nudzę..
- Ta.. ty to masz fajnie..
- Czemu?
-Bo jesteś u siebie w domu..
- A ty gdzie jesteś?
- Ja jestem u ciotki Tomka.. Mają jakiś chyba zjazd.. I nie zgadniesz kto jest..
- No nie wiem.. Baron, Wozz.. ktoś z Afromental..
- Nigdy byś nie zgadła.. Alan Andersz..
- No co ty.. Na serio?
- Tak.. i Tomuś jest zazdrosny i zrobił mi awanturę..
- Masakra.. No to masz nieźle.. a na ile tam jesteście?
- Niby na cały weekend.. ale jak się wkurzę to mogę nawet i teraz zadzwonić po kogoś i wrócić… Ale Tomson mnie naprawdę mocno zdenerwował..
- Przyjedź do mnie bo się nudzę..
- Chciałabym.. ale wiesz.. Nie chcę robić wiochy.. Jakby to wyglądało.. od tak się spakować i wyjechać..
- Nie no wiesz..
- Oo.. muszę kończyć bo słyszę, że ktoś idzie.. a ja rzekomo źle się czuję, na razie…
- No pa.
Kamila odłożyła telefon. Do pokoju wszedł Tomasz.
- Co ci jest?- zapytał.
- Głowa mnie boli..
- Chcesz tabletkę?
- Tabletka tu nie pomoże..
- Czemu?
- Sam powinieneś dobrze o tym wiedzieć.. Robisz mi awantury za byle gówna..
- Widocznie miałem powód…
- No to ja dziękuję.. Jak tak ma być zawsze to to nie ma najmniejszego sensu..
- Twierdzisz, że nasz związek nie ma sensu?
- Jak będziesz się tak dalej zachowywał.. to tak.. nie ma sensu..
- Jak niby się będę zachowywał?
- Dziwnie..
- Czyli jak?
- Wiesz co.. Powinieneś sam dobrze o tym wiedzieć… Chyba ta rozmowa nie ma sensu.. I chyba musimy od siebie trochę odpocząć..
- Dla ciebie nic nie ma sensu! Co chcesz przez to powiedzieć, że musimy odpocząć od siebie?
- To że wyjeżdżam teraz, a ty się tu dobrze baw… A tylko spróbuj się napić..
- A czym pojedziesz do Warszawy?
- Jak to czym… Ktoś po mnie przyjedzie.. A z resztą.. co ja ci się będę tłumaczyć..
Kamila spakowała swoje rzeczy, zadzwoniła po taksówkę i wyszła na dwór aby się pożegnać.
- Przepraszam was bardzo, ale niestety muszę już jechać… Przed chwilą zadzwonił mój tata i powiedział, że moja mama leży w szpitalu i muszę do niej jechać..
- To szkoda.. A ty Tomek nie jedziesz?- zapytał Maciek.
- Tomka zostawiam.. Niech się tu dobrze bawi..- powiedziała Kamila.
- A kto cię zawiezie?- zapytała Martyna.
- Tata.. Za chwilę powinien być.. To ja lecę.. Na razie..
- No do zobaczenia.
- Pa.
Tomasz nie odezwał się ani słowem. Kamila wyszła przed bramę i czekała na taksówkę. Za 15 minut pojazd przyjechał po dziewczynę. Wsiadła do niego i postanowiła, że zadzwoni do Eweliny.
- No hej. Co tam?
- Hej.. Mogę u ciebie przenocować?
- No oczywiście, że tak.. A co się stało?
- Nie chce mi się o tym gadać.. Powiem ci jak już dojadę na miejsce..
- Za ile będziesz?
- Za jakąś godzinę..
- No okay.. to ja na ciebie czekam z niecierpliwością..
- Do zobaczenia.
Kamila rozłączyła się i wsadziła telefon do torby. Podczas drogi rozmyślała o związku z Tomkiem. Po policzku spłynęło jej kilka łez. Po chwili przerodziły się one w płacz. Za  chwilę taksówka dojechała pod dom Eweliny. Kamila zapłaciła i wysiadła z auta. Zadzwoniła do drzwi domu koleżanki.
- Hej! Wchodź!- powiedział Ewelina i razem z Kamilą weszły do środka.- Nie płacz.. Będzie dobrze.. No.. to opowiadaj.. Co się wydarzyło?
Kamila opowiedziała koleżance o całej sytuacji. Dziewczyna nadal nie mogła opanować łez. Ewelina przytuliła koleżankę.
- Już dobrze.. wszystko będzie dobrze.. Zobaczysz..- pocieszała Kamilę Ewelina.
- No już dobra.. nie użalajmy się nade mną.. lepiej opowiadaj jak ci się układa z moim braciszkiem.
- Jest bardzo fajnie.. Codziennie mnie gdzieś zabiera.. Jak nie na kolację, to do kina.. I jest ogólnie super.. Telefon ci dzwoni..
- Nie odbieram bo to on..
- Aha.. To co robimy?
- A co mamy do wyboru?
- Plotkowanie, oglądanie filmów, wygłupy albo spanie. Wybieraj.. Chyba, że masz jeszcze jakieś inne, lepsze pomysły.
- Hmm.. Ciężki wybór.. A pamiętasz jak kiedyś na wycieczce szkolnej obudziłyśmy się o pierwszej w nocy i jadłyśmy czekoladę, budząc przy tym wszystkich?
- Taak.. A po czekoladzie miałyśmy niezłą głupawkę..
- Haha.. Ale to były czasy..
- Noo.. Podstawówka? Czy gimbaza?
- Chyba gimnazjum… Yy.. druga lub trzecia klasa..
- Zobacz.. Jesteśmy już prawie  w ostatniej klasie liceum.. Aż dziwne, że wytrzymałyśmy tyle ze sobą..
- Noo.. Ale szkoda, że Natalka się wyłamała…
- A właśnie.. Masz jakieś wieści o niej?
- Rozmawiałam raz z nią na skypie.. Chyba ze dwie godziny.. No mówiła, że tam w Niemczech nie może się odnaleźć.. Do szkoły nie chodzi bo nie ma czasu.. Jej rodzice stwierdzili, że nie będą jej zapisywać tam do żadnej szkoły, bo twierdzą, że jej babcia niedługo umrze.. I długo tam nie posiedzą.
- To tylko jej współczuć.. To po co oni tam ją w ogóle brali? Tutaj by miała przyjaciół, chodziłaby do szkoły i w ogóle..
- Stwierdzili, że ona tutaj będzie się puszczała.
- Ale na serio tak powiedzieli?
- Jak rozmawiali z moją mamą to tak jej powiedzieli.
- A co twoja mama na to?
- Zaczęła się z tego śmiać.
- Ej.. Zaraz będzie pierwsza.. Powtarzamy tamtą wycieczkę?
- No dawaj.. Tylko teraz nikogo nie obudzimy..
- Oj tam.. Ale czekolady w nocy się najemy.
- Haha.. masz rację.. To jest podstawa!
- Mleczna, gorzka czy truskawkowa?
- Chyba wtedy jadłyśmy mleczną.
- Tak.. I pamiętam, że śpiewałyśmy „Bananowy Song” w wykonaniu Afro..
- Haha.. A wszyscy na nas się patrzyli jak na wariatki..
- Haha.. Albo podczas śpiewania podkreślenie tego:  „Bananowy jest po prostu żywooot mój!”
- Nie ma to jak sobie przypomnieć dawne czasy..
- Ta.. a  Natka sobie smacznie spała.. Nawet wtedy jak wszyscy się obudzili..
- Haha.. Przypomina mi się mina Karola.. Jak usłyszał to co śpiewamy..
- A on nienawidzi tej piosenki..
- A my jeszcze specjalnie fałszowałyśmy..
- Ale to były czasy… Szkoda, że one nie wrócą..
- Taa.. To co? Jemy tą czekoladę?
- Jakbyś zauważyła to przegapiłyśmy godzinę pierwszą..
- No to co.. Ale jest nadal noc…
- No dobra..
Ewelina wyjęła z szafki czekoladę. Po chwili dziewczyny zajadały się słodkościami. Po zjedzeniu tabliczki czekolady zaczęły śpiewać piosenki Afromental.
- Ty.. może trochę się uciszmy.. bo zaraz sąsiedzi przyjdą z awanturą, że zakłócamy ciszę nocną- zaproponowała Kamila.
- Haha.. Może sąsiedzi nie przyjdą.. Oni są leniwi.. Jak już to zadzwonią na policję.
- No to się uciszmy.. Chcesz, żeby psy przyszły do twojego domu? I jeszcze zaczną przeszukiwać czy przypadkiem nie mamy narkotyków.. No bo wiesz.. normalni ludzie nie mają głupawek w środku nocy..
- Ja mam lepszy pomysł.. Idźmy spać!
- Ciekawe czy zasnę..
- Oj dobra.. Już nie narzekaj tylko idź spać! Dobranoc..
- No dobranoc…
Dziewczyny położyły się spać.
Ranek.
Kamila obudziła się, ubrała się i poszła do kuchni. Na krześle siedziała Ewelina.
- No hej. I jak? Usnęłaś?
- Tak.. Można powiedzieć, że nawet szybko.
- Widzisz.. A tak się broniłaś.. przed spaniem.. Co chcesz na śniadanie?
- Kanapki!- wykrzyknęła z dziecięcym entuzjazmem Kamila.
- Haha.. Ty chyba nadal masz głupawkę po tej czekoladzie.. Zaraz zrobię kanapki..
-----------------------------------------------------------------------
Nie było mnie trzy dni, ale za to dodaję trochę dłuższy :D . Ja po koncercie Afro xD było mega :D Prawda Ewelina? ;)
W związku, że niedługo rozpocznie się nowy rok szkolny rozdziały będą dodawane co dwa-trzy dni. Może nawet codziennie jak się uda. Komentujcie!